உலர்ந்துருகும் வேனில்

இக்கணம்

நீண்டு நிகழ்ந்தபடியே இருக்கிறது

பூக்களின் புன்னகையில் ஒளிரும்

வெயில் உதிர்ந்துவிட்ட மாலையாய்

இவ்விடம்

மீட்டி முழங்கியபடியே இருக்கிறது

ஈரம் குறுகுறுக்கும் தொண்டைக்கும்

இறங்கிச்செல்லும் நெஞ்சுக்கும் வெளியே

கால்வைத்து ஏறி நடக்கும்

காற்றின்மேல்

நீரின் நினைவை

இந்நிலம்

இறைஞ்சிக்கொண்டே இருக்கிறது

உலர்ந்து உதிரும்

ஒவ்வொரு சருகிலும்

மழை மழை என்று கிறுக்கியபடி

இத்திசை

எரிந்துகொண்டே இருக்கிறது

காணலின் கைவெப்பம் தொடும்

துளிர்களையெல்லாம் கருக்கியபடி

இப்பயணம்

நீண்டுக்கொண்டே  இருக்கிறது

நேரமோ பாதமோ நெருங்காதபடி

நெடுந்தொலைவில் உறையும்

ஒரு நினைவின் நதியைத்தேடி

இக்கனவும்

அமிழ்ந்துகொண்டே  இருக்கிறது

ஒவ்வொருகணமும்

ஊழி ஊழியாய்

நீண்டபடி

இன்றிரவும்

முடியத்தான் போகிறது

முதல்மீன் முளைக்கும் இருளின் கரையில்

இந்த முற்றத்தில் படியும்

வெற்றுப் புழுதியோடு.

----------

நன்றி : பதாகை

சோப்புநுரை வானங்கள்

வானத்து நிறங்கள் காட்டும்

சோப்புநுரை குமிழுக்கு

உள்ளேயும் வெளியேயும்

எனது முகங்கள்

நான் கீழிருந்து மேல்பார்த்தால்  

மேலிருந்து கீழ்பார்க்கிறது

எனது முகமே கொண்ட

பரவெளியின் பேருருவம்

பிம்பங்கள்  கண்பொருந்தும் கணத்தில்

காற்று நுழைந்து உடைக்கும்  வானம்

சூன்யத்தில் சேரும்பொழுதில்

இரண்டில் ஒரு நான்

இல்லாமலாகிறேன்  

அங்கிருந்தும் மேல்திரும்பி

வானம்பார்த்தால் தெரிகிறது

கீழ்பார்க்கும்

அதே முகம்கொண்ட

பிரம்மாண்டம்.

Picture Source

நத்தை வீடு

எந்த இரவிலும் தவறவிடாமல்

எப்படியும் திரும்பிவிட வேண்டும்

என்று நினைக்கும் வீடு

எல்லோருக்கும் ஒன்று உண்டு  

இரவில்தான் இருப்பை முகிழ்க்கும் என்றாலும்

இடமோ காலமோ லட்சியமில்லை

இந்த வீட்டிற்கு

யாருடைய பயணத்திலும்  

முதலில் மடித்து வைக்கப்படும் முகவரியும்

திட்டமிடாத நிச்சயத்துடன்

உடனழைத்துச்செல்லப்படும்

சகபயணியும் இதே வீடுதான்

களைப்பின் மீதும்

கனவுகளின் முன்னேயும்

கூடிக்கலைந்தும்

குளிருக்குள் சுருண்டும்

கணக்கற்ற வழிகளில் தன்னையே

கட்டியமைத்துக்கொள்ளும்

இப்படியான ஒரு வீடுதான்

எல்லோருக்குமான கனவு

தானே மூடிக்கொள்ளும்

இமைகளுக்குப்பின்னே தாழ்திறக்கும்

களைப்பின் பசியை

கனவுகளின் ருசியால் நிறைக்கும்

நித்திரை எனும் நத்தை வீடு அது

பசியும் பிசாசுகளும்

வாடகைபாக்கியும் பள்ளிக்கட்டணங்களும்

பணிமுடிப்பு அவகாசங்களும்

பிரிவும் காமமும்

சதா எரித்துக்கொண்டே இருக்கும்

இதை நெருங்குவதென்றால்

யாரேனும் வந்து இந்த வீட்டின்மீது

அன்பின் நிழலை விரித்து

இருப்பின் குளிரை நிறைத்து

அணைப்பின் தகிப்பை மூட்டவேண்டும்

பிறப்புக்கும் முன்பிருந்தே

பிரியாமல் சுமந்தலையும்

இந்த வீட்டாலும் கைவிடப்படுபவர்களின்

அறையின் விளக்குகள் அணைக்கப்படுவதில்லை

காலத்தின் கைவிரல்வந்து

உடலைத்தொடும் ஒருநாளில்

விருட்டென்று சுருட்டிக்கொண்டு

அந்த வீட்டுக்குள் பதுங்கிக்கொள்வோம்

என்றைக்குமாக.   

---

நன்றி : பதாகை